Dit onderwerp ging door en nam dramatisch toe tegen het einde van haar leven toen haar eigen gezondheid verslechterde. Grafische afbeeldingen van zichzelf die kwelling ervaart, geven een grimmig inzicht in haar eigen strijd tegen fysieke tegenspoed en pijn.
The Broken Column, geschilderd in 1944, is een werk dat Kahlo maakte kort na een operatie aan de wervelkolom. Dit was slechts een van de vele medische procedures die ze tijdens haar leven moest ondergaan om problemen te verhelpen die het gevolg waren van haar eerdere ongeval.
Ten tijde van het schilderen was Kahlo verplicht een stalen korset te dragen in tegenstelling tot de gipsafgietsels die ze eerder had gedragen.
In het schilderij plaatst Kahlo zich tegenover een somber en gebroken landschap dat net zoveel opschudding en trauma lijkt te hebben ondergaan als de kunstenaar. Ze heeft een diepe en gekartelde spleet langs de lengte van haar bijna naakte torso waardoor de kijker haar ruggengraat kan zien als een gebarsten en gescheurde Ionische stenen kolom.
Haar wervelkolom lijkt bijna in te storten, vooral aan de basis. Nagels van verschillende grootte doorboren haar hele lichaam en gezicht en dragen bij aan haar lijden. Tranen lopen vrij en overvloedig over haar wangen.
Kahlo schilderde zichzelf oorspronkelijk naakt, afgezien van het gestreepte medische steunkorset dat ze draagt, maar voegde later een wit chirurgisch uitziend laken toe om haar onderste helft te bedekken. Haar borsten zijn zichtbaar en ondanks dat haar lichaam verminkt is, is haar sensualiteit nog steeds duidelijk zichtbaar.
Er zijn ook sterke echo's van christelijk iconisch martelaarschap in de afbeelding van spijkers en lakens. Ondanks de pijn die wordt ervaren, is er een blik van kracht en uitdagendheid op Kahlo's gezicht. Ook al is haar lichaam gewond en gemarteld, het is duidelijk dat haar geest nog intact is.
De symbolische elementen van dit schilderij proberen de kunstenaar af te schilderen als helemaal alleen, alleen vergezeld van de pijn en kwelling van haar verwondingen. Andere zelfportretten hebben laten zien dat ze beschermd is door de natuur of vriendschap, maar haar achtergrond is onvruchtbaar en ze staat alleen, met een sombere uitdrukking.
Er wordt aangenomen dat deze periode in haar leven werd beïnvloed door de zaken van haar man, collega-kunstenaar Diego Rivera.
Dit meer dan levensgrote personage leek niet in staat om Frida trouw te blijven, ondanks hun duidelijke diepgewortelde liefde voor elkaar. Deze emotionele schade kwam bovenop haar bestaande fysieke problemen die het gevolg waren van aanzienlijke problemen in haar jeugd en een ernstig letsel rond 1925, terwijl ze met een bus reisde.
Er wordt aangenomen dat de nagels die in deze scène worden gevonden, verwijzen naar Frida die emotioneel is beschadigd door haar man. "Estar clavado" in Mexicaans Spaans verwijst hiernaar, in wezen vertaald als genageld of bedrogen. We zien ook tranen uit haar ogen komen, wat opnieuw wijst op deze mentale pijn bovenop de duidelijke fysieke worstelingen die de kunstenaar haar hele leven hadden achtervolgd.
Had Kahlo zulke buitengewone, expressieve kunst kunnen maken zonder de problemen die ze tijdens haar leven had ervaren? Misschien niet. Kunst als deze is geïnspireerd op ernstige incidenten die emoties oproepen, en alleen de technische vaardigheid zou niet voldoende zijn om een serie schilderijen als deze te maken.
The Broken Column is een van de meest memorabele zelfportretten van deze kunstenaar, iemand die meer gebruik heeft gemaakt van dit genre dan enige andere beroemde kunstenaar die we ons kunnen herinneren, behalve misschien Rembrandt die het gebruikte om zijn financiën boven water te houden.
Als u verder kijkt dan alleen dit schilderij, kunt u ook andere hoogtepunten bestuderen, zoals De twee Frida's, Without Hope, El venado herido. Elk van deze individuele composities helpt ons een sterker beeld op te bouwen van Frida Kahlo's persoonlijkheid en meningen over haar leven. Haar oeuvre is als een dagboek van haar leven en drukt angst, emotie en soms hoop voor de toekomst uit.
Een laatste symbolisch element van deze compositie is de lendendoek die Frida vasthoudt om haar lagere regionen te bedekken, misschien te beschermen. Het is alsof ze ons vertelt dat dit alles is wat ze nog te geven heeft, na de beroering die ze heeft doorgemaakt.
Ze biedt de kijker de mogelijkheid om haar lot te bepalen, als je wilt. Het is een echt kwetsbare positie om in te verkeren, en het kan niet anders dan de kijker charmeren, en ze grote sympathie en liefde laten voelen voor deze ongelooflijke vrouw die bijzonder hard is aangedaan.
Veel van haar problemen waren puur het gevolg van pech, maar de pijn van de ontrouw van haar man had vermeden kunnen worden en vat ook de moeilijkheden samen waarmee veel vrouwen de afgelopen eeuwen werden geconfronteerd. Dat waren de tijden, dit schandaal deed weinig om de reputatie van haar man te ruïneren,
De gebroken zuil wordt door velen beschouwd als het belangrijkste schilderij van Frida Kahlo. Het is moeilijk om een scène voor te stellen die haar interne en externe onrust beter vastlegt, terwijl ze ook de redenen daarvoor geeft.
Dit is op zijn beurt een van de meest onderzochte en geanalyseerde kunstwerken uit haar carrière geworden en het blijft een van de echte hoogtepunten van de indrukwekkende collectie van het Museo Dolores Olmedo Patino in Mexico-Stad.
Het originele schilderij is 40 cm hoog en 30,7 cm breed en is olie op canvas gemonteerd op Masonite. In een tijd waarin vrouwenrechten en kansen bijzonder relevant zijn, zal het leven van een icoon als Frida Kahlo nog meer onder de loep worden genomen. Inderdaad, je zult haar gezicht meer dan ooit op billboards en in de geschreven media zien verschijnen - het is alsof haar nalatenschap nog maar net zijn invloed begint te verlaten.
