De vrouw is de moeder van Kahlo, hoewel we haar gezicht niet kunnen zien op het schilderij, omdat het enigszins bizar bedekt is met een wit laken. Het was Kahlo's echtgenoot die haar aanmoedigde om de gebeurtenissen in haar leven te schilderen die voor haar het belangrijkst waren, en dus was dit een van haar creaties.
Het schilderij is inderdaad grafisch en toont de geboorte van een baby. Opgemerkt wordt dat het hoofd van de baby nogal groot is en veel ouder lijkt dan dat van een pasgeborene. Wat dit beeld ook realistischer maakt, zijn de bebloede lakens rond de moeder, die duiden op misschien een traumatische geboorte.
Dit idee wordt nog versterkt door het feit dat de moeder de geboorte niet observeert, omdat ze bedekt is met een laken, en dat ze bijna afstand neemt van de gebeurtenis omdat het te traumatisch is.
My Birth, werd ook gemaakt niet lang nadat Kahlo een miskraam had gehad, en velen geloven dat het schilderij haar gevoelens en emoties over het verlies van haar eigen kind weergeeft.
Het schilderij is ook niet lang na de dood van Kahlo's moeder gemaakt , dus misschien is het bedekte gezicht van de moeder die bevalt, ook een teken van respect voor haar onlangs overleden moeder.
Dit gevoel van rouw wordt ook verbeeld met het schilderij dat boven het geboortebed hangt, dat van de Maagd van Smarten, die het tafereel voor haar ogen ziet ontvouwen, maar er niets aan kan doen.
Ze kan het niet helpen en biedt ook geen bemoedigende woorden aan. My Birth heeft de kunstgemeenschap erg verdeeld, met veel kunstliefhebbers die ervoor kiezen het schilderij niet mooi te vinden.
De zangeres Madonna is echter dol op het schilderij en gebruikt het als een manier om erachter te komen of de mensen in haar leven echt haar vrienden kunnen zijn. Als ze net zoveel van het schilderij houden als zij, dan zijn ze haar vriend voor het leven. Het kunstwerk was formaat op 14" breed x 12" hoog.
Het neemt een prominente plaats in in Madonna's kunstcollectie. De beroemde zangeres is gepassioneerd door de carrière van Frida Kahlo en voelt zich verbonden met hun respectievelijke rollen bij het promoten van de belangrijke rol van vrouwen in de samenleving.
Madonna kocht verschillende andere schilderijen uit haar carrière en heeft af en toe ermee ingestemd om ze uit te lenen voor internationale tentoonstellingen. De verzekeringsniveaus die nodig zijn om dergelijke waardevolle kunstwerken uit te lenen, betekenen dat de meeste galerieën dergelijke collecties niet zouden kunnen financieren, zelfs als ze daarvoor toestemming hadden gekregen.
Een grote tentoonstelling in het Verenigd Koninkrijk over Kahlo's carrière slaagde erin een bevredigend pakket samen te stellen, waarbij de Tate eerder andere zeer waardevolle stukken van kunstenaars had uitgeleend,
The Broken Column reduceert, net als bij My Birth, details tot een absoluut minimum om een sombere sfeer te creëren door het onderwerp eenzaam te laten lijken. De kamer die hier te vinden is, heeft slechts één detail, een schilderij dat boven het bed hangt en verder niets.
De Gebroken Zuil laat Frida achter zonder enige bescherming, behalve een klein laken dat haar lagere regionen bedekt - het laatste stukje van haar dat ze nog steeds voor zichzelf opeist.
In het geval van My Birth schetst de kunstenaar misschien een beeld van een bescheiden begin, in plaats van enige specifieke beroering op dit vroege punt in haar leven. Pas later door verschillende ernstige verwondingen en de ontrouw van haar man zou Kahlo echt lichamelijk en geestelijk beschadigd raken. Twee Frida'sbiedt ook een ander interessant inzicht in de geest van de kunstenaar.
Dit schilderij laat zien: "... hoe ik me voorstelde dat ik geboren was."
Frida beschrijft dit werk in haar dagboeken
Er wordt aangenomen dat haar man, Diego Rivera, haar aanmoedigde om een serie schilderijen te maken op basis van belangrijke momenten in haar leven. Deze scène laat Frida zien die aan het bevallen is van zichzelf, vandaar haar beslissing om haar gezicht bedekt te laten met een laken. Ze legde dit persoonlijk uit, enkele jaren nadat het stuk voltooid was.
Het bloed dat onder de pasgeborene wordt gevonden, kan een verband zijn met Kahlo's recente miskraam. Het schilderij kwam ook vlak na de dood van haar moeder - zou dat eigenlijk de symbolische rol van het laken op het gezicht van de vrouw kunnen zijn?
Er is enig bewijs om dit te ondersteunen, maar ze beweerde ook in haar dagboeken dat ze zelf aan het bevallen was. Misschien moeten we haar andere schilderijen eens bekijken om de elementen in deze scène te verduidelijken.
