Kahlo presenteert een van Mexico's grootmoeders in een nogal stoïcijns en robuust maniërisme dat de wereld om haar heen beoordeelt. De achtergrond is dicht met gebladerte, waardoor een gevoel van inbreuk ontstaat; alleen Dona's kracht kan het weerstaan.

Kahlo slaagt erin haar vastberaden persoonlijkheid in beeld te brengen door een beeld te creëren van een drukke vrouw die aan het breien is. Ze gebruikt verschillende soorten rood in de compositie en balanceert ze met de donkere tinten op Rosita's kleding.

Ze creëert ook een subtiel contrast tussen het behoedzame uiterlijk van het onderwerp en de heldere, losbandige cactus achter haar.

Net als andere hedendaagse Mexicaanse kunstenaars, heeft de Mexinacidad-stijl het werk van Frida sterk beïnvloed. Deze stijl werd aangenomen tijdens de nasleep van de revolutie in een poging weerstand te bieden aan de denkwijze van een cultureel inferieure groep in Mexico.

Vóór deze revolutie kleineerde de elite de Mexicaanse cultuur die bestond uit een mengeling van Europeanen en autochtonen. Deze groep beschouwde Europa als de pioniers van de beschaving die de inboorlingen zouden moeten imiteren. Als gevolg hiervan was Khalo's artistieke vaardigheid om het Mexicaanse volk af te schilderen als superieur aan de Europeanen.

In de jaren veertig gaf de Mexicaanse regering Kahlo de opdracht om portretten te schilderen van belangrijke Mexicaanse vrouwen en onder hen was Dona Rosita, Eduardo's moeder. Voorstanders beweren dat Kahlo dit schilderij heeft gemaakt vanuit haar diepe verlangen naar de omhelzing van haar moeder, maar het had vooral te maken met de opdracht om 30 portretten van Eduardo's familie te maken.

Helaas kon Kahlo het project niet afmaken vanwege de chronische gezondheidsproblemen die ze had. Ze kon deze opdracht pas in 1944 hervatten na enkele operaties te hebben ondergaan. Eduardo gaf haar ook de opdracht om verschillende portretten van zijn familieleden te schilderen, en het portret van Dona Rosita Morillo kwam als beste naar voren.

Portret van Eduardo Morillo Safa

In opdracht van Eduardo schilderde Kahlo de dochter van Eduardo, Mariana. Het schilderij verbeeldde de kalmte en onschuld van het meisje dankzij het spectrum van gebruikte warme kleuren.

Een achtergrond van bladpatronen en dichte bladeren dienen om het kleine meisje te beschermen. Kahlo ontwikkelde een redelijk gezonde relatie met Mariana terwijl ze speelde en voor haar zorgde tijdens het maken van dit portret. Ze bleven goede vrienden tot Khalo in 1954 overleed.