In het jaar voorafgaand aan het maken en voltooien van dit schilderij had Kahlo zeven operaties aan haar ruggengraat ondergaan.
Deze operaties werden uitgevoerd door dokter Juan Farill in Mexico City. Frida zou negen maanden in het ziekenhuis herstellen van deze reeks operaties, wat blijkt uit het feit dat ze zich in een rolstoel laat zien.
Dit was het eerste schilderij dat ze na de operaties maakte, evenals haar laatste gesigneerde zelfportret, wat behoorlijk belangrijk is. Het schilderij is ook belangrijk omdat dit portret in een portret dient als een erkenning voor dokter Farill voor het uitvoeren van de operaties.
Iets heel interessants aan dit stuk is hoe ze dokter Farill schilderde met hetzelfde soort unibrow dat ze altijd op zichzelf schilderde. De unibrow is als haar handelsmerk, dat ze ook aan haar andere onderwerpen geeft, schijnbaar om het herkenbaar te maken als haar eigen werk.
Wat ook moet worden opgemerkt, is het feit dat haar verfpalet is weergegeven als een hart. Dit zit vol symboliek, een ander aspect van Frida's kenmerkende stijl.
Het hartpalet kan verschillende dingen vertegenwoordigen. Het zou kunnen betekenen dat Frida haar hart in dit schilderij voor dokter Farill legt op dezelfde manier waarop hij zijn hart in de operaties zou hebben gestopt.
Misschien betekent het dat Frida veel pijn heeft om deze foto te schilderen, omdat ze nog steeds herstellende was van de operaties. Het zou ook een erkenning kunnen zijn dat ze niet zou leven als dokter Farill er niet was.
Wat haar doel ook was, Frida creëert een interessante symboliek door haar hart als verfpalet te gebruiken. Een andere populaire interpretatie van dit schilderij is dat het dient als een "ex-voto retablo" voor dokter Farill. Een retablo is een devotioneel schilderij dat veel voorkomt in de Mexicaanse volkskunst. Dit idee ondersteunt verder het idee dat dit een manier is om hulde te brengen aan dokter Farill voor zijn levensreddende werk.
